Yabancı
Lütfen önce bu linkteki şarkıyı baslatın sonra okuyun
Ben mi, Sen mi? Kim?
Yabancı.
Aslında her duyduğumda bir başkasının kimliği iken, üstümde hatta içimin içinde adeta kendisiyim "Yabancı"nın.
Şu an bile, binlerce insan "yabancı"laşırken hayata, "ben"i, "Yabancı"yı alıp hayatlarının ortasındaki sırlarına, anlamadıkları bölümün özüne, kendi yalnızlıklarına koyuveriyorlar.
Sır olarak sakladıklarınızı bilmiyorum belki. Ama kendinizden bile saklı sırların ortasındayım.
Çok daha özelinizin, tensel hayatınızın ötesindeki Korkuluğun kendisi oluverdim şimdi. Kendimde ve Sendeyim aynı zamanda.
Kim derdi ki bir gün gelecekmiş? Ve ben yüzlerce insanın "Yabancı"sı olacakmışım? Kim derdi ki akordeonun sesi ruhumun sesi olacaktı?
Kim derdi ki ben buymuşum?
Kim isterdi ki ben O'muşum?
Ben istemedim ama bilseydim bu kadar hoşuma gideceğini yabancı doğmayı ister miydim?
Yoksa şu an yazdıklarımı, "Otros Aires"in "A veces" isimli şarkısının uyuşturucu etkisiyle sayıklıyor olabilir miydim?
Oysa sayıklasam, aklım başımda olmamamalıydı.
Ama aklım başımda.
Sarhoşum oysa. Pek iyi sarhoşken nasıl aklım başımda olabilir ki?
Yoksa ayık olanlar mı sarhoş?
Ben içtim diye ayık mıyım?
Bu yüzden mi daha berrak hayatımın içeriği.
Bu yüzden mi daha berrak toprağın sertliği ama ceviz tadındaki huzuru? Bu yüzden mi "Yabancı" olmak keyifli.
Bir kadının gövdesi bu yüzden mi bu kadar cekici? Sarhoş olduğum için mi? Yoksa ayık olduğumdan mı?
Bu yüzden mi bu Tango'nu aksak ritmi kalbimin aksak metronomu olabiliyor?
Bir kıvrımından ötekine elimi uzattıkça aklımın kıvrımlarını aştığımdan sarhoşum. Yoksa ayık mıyım? Yoksa bu diyarlarda sadece bir yabancı olduğum için mi böyleyim?
Ne sarhoşum, ne de ayığım, sadece yabancıyım.
Bu gece Sen benim yanımdasın, bir haberim senden, Sen de benden.
Benim, korkma yabancıyım. Yabancınım.
Anlaşılmaz olsa da bu yazıda buluştuysak, nasıl yabancı olabiliriz ki? Biraz önce ruhum temas etti Sana. Artık ten'in ne önemi kaldı? Ne kadar yabancıyız ki?
Dur ama.
Biz yabancıyız.
Çokuz ama tekiz.
Değilse yabancı olamazdık.
Huzur.
Ben mi, Sen mi? Kim?
Yabancı.
Aslında her duyduğumda bir başkasının kimliği iken, üstümde hatta içimin içinde adeta kendisiyim "Yabancı"nın.
Şu an bile, binlerce insan "yabancı"laşırken hayata, "ben"i, "Yabancı"yı alıp hayatlarının ortasındaki sırlarına, anlamadıkları bölümün özüne, kendi yalnızlıklarına koyuveriyorlar.
Sır olarak sakladıklarınızı bilmiyorum belki. Ama kendinizden bile saklı sırların ortasındayım.
Çok daha özelinizin, tensel hayatınızın ötesindeki Korkuluğun kendisi oluverdim şimdi. Kendimde ve Sendeyim aynı zamanda.
Kim derdi ki bir gün gelecekmiş? Ve ben yüzlerce insanın "Yabancı"sı olacakmışım? Kim derdi ki akordeonun sesi ruhumun sesi olacaktı?
Kim derdi ki ben buymuşum?
Kim isterdi ki ben O'muşum?
Ben istemedim ama bilseydim bu kadar hoşuma gideceğini yabancı doğmayı ister miydim?
Oysa sayıklasam, aklım başımda olmamamalıydı.
Ama aklım başımda.
Sarhoşum oysa. Pek iyi sarhoşken nasıl aklım başımda olabilir ki?
Yoksa ayık olanlar mı sarhoş?
Ben içtim diye ayık mıyım?
Bu yüzden mi daha berrak hayatımın içeriği.
Bu yüzden mi daha berrak toprağın sertliği ama ceviz tadındaki huzuru? Bu yüzden mi "Yabancı" olmak keyifli.
Bir kadının gövdesi bu yüzden mi bu kadar cekici? Sarhoş olduğum için mi? Yoksa ayık olduğumdan mı?
Bu yüzden mi bu Tango'nu aksak ritmi kalbimin aksak metronomu olabiliyor?
Bir kıvrımından ötekine elimi uzattıkça aklımın kıvrımlarını aştığımdan sarhoşum. Yoksa ayık mıyım? Yoksa bu diyarlarda sadece bir yabancı olduğum için mi böyleyim?
Ne sarhoşum, ne de ayığım, sadece yabancıyım.
Bu gece Sen benim yanımdasın, bir haberim senden, Sen de benden.
Benim, korkma yabancıyım. Yabancınım.
Anlaşılmaz olsa da bu yazıda buluştuysak, nasıl yabancı olabiliriz ki? Biraz önce ruhum temas etti Sana. Artık ten'in ne önemi kaldı? Ne kadar yabancıyız ki?
Dur ama.
Biz yabancıyız.
Çokuz ama tekiz.
Değilse yabancı olamazdık.
Huzur.
Yorumlar
Yorum Gönder